Firma Toyota początkowo zajmowała się wytwarzaniem maszyn dla przemysłu tkalniczego. Szybko jednak zdecydowano się na projektowanie i budowanie samochodów. W roku 1935 roku zaprezentowany został wzorowany na amerykańskim Chryslerze Airflow model A-1, napędzany sześciocylindrowym silnikiem o mocy 45 kM. Samochód ten produkowano do wybuchu II wojny światowej.
W 1942 roku powstał prototyp dwutonowej lekkiej ciężarówki Toyota AK-10 z napędem na cztery koła. Konstrukcja ta nigdy nie trafiła do seryjnej produkcji, ale stanowiła wstęp do późniejszych prac nad pojazdami z napędem 4x4.
Po II wojnie światowej Japonia otrząsała się powoli z chaosu. Podupadłą japońską gospodarkę podtrzymywały przy życiu amerykańskie władze okupacyjne.
Kwiecień 1950 roku przeszedł do historii firmy Toyota jako „czarny” miesiąc. Produkcja samochodów spadła w tym okresie w wyniku jedynego w calej historii firmy strajku do kilkuset sztuk. Dopiero w styczniu następnego roku ponownie „wzeszło słońce” na horyzoncie firmy. Inżynierowie Toyoty otrzymali od formującej się japońskiej policji zlecenie na produkcję alternatywnego pojazdu do amerykańskiego Jeepa Willysa.
Pierwszy prototyp Toyoty Jeep BJ nie był rewelacyjny. Dopiero po dokonaniu wielu zmian technicznych powstała szansa na sukces. BJ otrzymał zawieszenie lekkiej jednotonowej ciężarówki Toyoty SB i sprawdzony już, sześciocylindrowy silnik znaczony symbolem B o mocy 85 KM i pojemności 3,4 litra. W lipcu tego samego roku testujący nowy pojazd kierowca Ichiro Taira dojechał do szóstego punktu kontrolnego na Fujijamie (6th Station - 2390m) i tym samym zdobył przynajmniej częściowo Fuji oraz serca potencjalnych klientów. Sztuki tej w tym czasie nie dokonał żaden inny samochód terenowy. Po prawie dwuletnich pertraktacjach, w 1953 roku światło dzienne ujrzało pierwszych 298 Toyot Jeep BJ. Wyprodukowane dla japońskiej policji zdecydowanie przewyższały technicznie amerykańskiego Willysa Jeepa. Już wkrótce wśród zleceniodawców znalazły się służby leśne i firmy zaopatrzeniowe.
W roku 1954 Toyota Jeep BJ została przechrzczona i otrzymała nazwę Land Cruiser, zaproponowaną przez ówczesnego dyrektora d/s technologii Hanji Umehara. Nastąpiło to na żądanie firmy Willys, która w używaniu przez Toyotę dodatka Jeep widziała naruszenie zastrzeżonej przez siebie nazwy.
Środek lat pięćdziesiątych to gwałtowny rozwój japońskiej gospodarki. Toyota powiększa wewnętrzną sieć zbytu, by móc jak najszybciej zaspokoić rosnące zapotrzebowanie. Na scenie międzynarodowej Land Cruiser konkuruje dzielnie z Willysem Jeepem i Land Roverem, w związku z czym zarząd firmy decyduje, że nadszedł czas ekspansji i zdobycia nowych rynków.
Przeznaczony do celów militarnych BJ powoli zmieniał swój wygląd na coraz bardziej „cywilny”. W sierpniu 1955 odbyła się premiera serii 20.
Zastosowano 3-piórowe resory, przejęte z samochodu osobowego Toyota Crown, które zwiększyły komfort jazdy w pierwszych modelach serii 20.
Osiągana wówczas prędkość 60 km/h nie stanowiła w Japonii żadnego problemu. Była jednak zdecydowanie za niska jeśli chodzi o amerykańskie autostrady. Poza tym zawieszenie było tak miękkie, że samochód stawał się niestabilny. Modele na eksport do USA wyposażane były w związku z tym w specjalny amortyzator.
Model FJ25 był modelem standardowym przeznaczonym na rynek wewnętrzny. Był to w tamtym okresie bardzo wytrzymały i najmocniejszy seryjny samochód terenowy na świecie. Wybierać można było pośród 10 różnych wariantów: od FJ20 po FJ29. Oprócz dwóch różnych rozstawów kół, produkowany był też specjalny model dla japońskiej policji - 4x2 Land Cruiser. W roku 1958 dokonano ponownych zmian, zwiększono rozstaw kół i zaczęto montować nadwozia zamkniete.
Wojna w Korei (1950-53) spowodowała wzrost zapotrzebowania na samochody wojskowe. Stacjonujące w Japonii amerykańskie jednostki zaopatrzeniowe wyposażane były w pojazdy rodzimej produkcji, co sprzyjało dalszemu rozwojowi Land Cruisera.
W okresie od stycznia do marca 1957 niedaleko Baltimore na terenie Aberdeen Proving Ground odbyły się szczegółowe testy Japońskich pojazdów użytkowych. Land Cruiser FJ25L w tych testach nie wypadł najlepiej. To doświadczenie zaowocowało w postaci nowych metod badań, zmian w rozwiązaniach technicznych, ulepszonego lakierowania i zabezpieczenia karoserii przed korozją, a także zmianami w zewnętrznym wyglądzie. Zdobyte w trakcie tych testów know-how stało się punktem wyjściowym do ekspansji Toyoty na rynku amerykańskim.
Charakterystyczne dla serii 20 było znaczne zwiększenie komfortu jazdy, również poprzez powiększenie ilości miejsca wewnątrz pojazdu oraz nowy, charakteryzujący się bardziej miękką linią wygląd, który prawie nie bedzie ulegał zmianie przez następne 29 lat, aż do początków produkcji serii 40.
Inne przykłady Toyoty z serii J2...
I przydatny link do zobrazowania tematu
http://images.google.pl/imgres?imgurl=h ... l%26sa%3DG
(Emis ty się nie liczysz w konkursie 
)
i bedzie po problemie pt" o laboga kiedy robiono LC80
