wywołany do tablicy ... się postaram
Transylwania 2009 czyli "godziny szczerości podczas jechać, jechać adwenczer"
Dzień 1
Gdy większość ekipy jak na prawdziwych off-roaderów przystało, odpoczywała już w ciepłej pościeli
a na zegarkach pojawiła się godzina 1.04 zmęczeni zmaganiami z imprezą weselną Tomek i Artur pobrali swych dzielnych pilotów (chociaż nie wiem czy balast nie będzie bardziej odpowiednim słowem
) czyli Michała i mnie i wsiadając do dwóch niekoszernych na tym forum pojazdów wyruszyli z Brodnicy ku nowej przygodzie...
Zabierając po drodze Olafa i Dorotę w również niekoszernym aucie po 26 godzinach przemieszczania się
dotarliśmy na miejsce spotkania by zastać tam rzecz jasna śpiącą reprezentację TLCoc ...
Dzień 2
No nie byliśmy wyspani, nie będę ściemniał, ale przygoda czekała, więc z oczami na zapalniczki (XXI wiek w końcu...) ruszyliśmy.
Generalnie nuda, brzydkie widoki, trudności off-roadowe zerowe,
na szczęście trochę się kurzyło, bo normalnie wszyscy byśmy zasnęli
po kilku godzinach jazdy dzień zbliżał się ku końcowi, a Ktoś tam, kto rozdaje karty w górach, chciał się nas wyraźnie stamtąd pozbyć, strasząc błyskawicami i rzęsistym deszczem - na darmo - ani nie uciekliśmy a jeszcze bardziej zmobilizowało nas to do stawienia czoła złym warunkom atmosferycznym.
Niewiele pamiętam oprócz tego, że piwo popijane kilkoma rodzajami whisky, wódką Stalińską i winem, spowodowało ogólne rozluźnienie całej grupy...
Dzień 3
Poranek o dziwo jeszcze bardziej ciężki niż po poprzedniej prawie nie przespanej nocy
I nadal nie wiem o co kaman z tymi piorunami ...
coą mi świta, że chyba wczoraj przypadkiem zatakowałem Magdę elementem zadaszenia, który podobno przyciąga pioruny
I od rana znów to samo, brzydko, nudno, za łatwo i na domiar złego przestało sie kurzyć po nocnej burzy
Trzeba było sobie jakoś to urozmaicić więc pomysł z Jacka z wzrokowym testem zderzaków z bullbarami na szczęście trochę uratował atmosferę wycieczki
Potem przyszedł czas na zdobywanie szczytu, zdobyć się udało, ale jak to w górach, nie tylko samochodem bywa, problem powrotu w dół często staje się zasadniczą częścią wycieczki
Na szczęście po wielu godzinach walki i m.in. pompowaniu kół na trawersującym podjeździe
udało się idealnie wstrzelić w podróż grzbietem we mgle w oczekiwaniu na burzę
Dzień był długi i pełen emocji, burza nie dawała nam spokoju przez większą część wieczoru a potem nocy.
Dzień 4
Większość zasnęła wczoraj w autach ale w namiocie spało się całkiem fajnie, do momentu przebudzenia i usłyszenia plotki jakoby Kylonowi Ktoś lub Coś zjadło chleb z paki Igorowego niekoszernego D22 przy okazji rozrzucając okruszki w promieniu kilkunastu metrów
Takie żarty mnie nie śmieszą w każdym razie i mam nadzieję że zrobiły to komary, meszki albo inne owady a nie miś
Podróż w dół do cywilizacji, trzeba zatankować auta, zrobić mini zakupy by móc w spokoju znów oddać się zdobywaniu górskich bezdroży.
Fajnie się jechało, pierwsze przewrócone drzewo było mega atrakcją...
drugie też
trzecie, czwarte i kolejne, o których informowaliśmy z Kylonem bardzo mobilizowało całą ekipę...
ale to co odkryliśmy z Karoliną i Michałem, spacerując z siekierą Kuby
doprowadziło do zaimprowizowanego mini ogniska, grilla z kiełbaskami i noclegu z dzikami i niewyjaśnionym hałasem na godzinie pierwszej
Dzień 5
Niestety, tak potężna liczba zwalonych drzew zmusiła nas do odwrotu.
Odwrotu przez kolejne zwalone drzewa
, rozmytą drogę, inżynieryjno-zabawowo-zaimproowizowanym szlakiem
Potem szybka kąpiel pod "chłodnym prysznicem" i dalej w drogę....
A propos, niewiele tych kilometrów dziś zrobiliśmy, ale kawałek dobrego off-roadu w miłym towarzystwie był przecież głównym celem tego wyjazdu, a niżeli szybsze dobicie do okresowej wymiany oleju w silnikach
Zjechaliśmy sobie Drogą Krajową do prawie cywilizacji by przy lokalnych kibicach, wyciągać się z potoku na miejsce noclegu...
Dzień 6
67C - trzeba pojechać, przecież nikt nie wie, jak długo droga w tej formie przetrzyma dotacje z UE ...
Całe szczęście że tam pojechaliśmy, Igor znalazł też odpowiedź na pytanie jak długo trzeba będzie czekać na asfalt...niedługo, bo tylko do końca 2010
67C zakończyła naszą przygodę z górami, mgła skutecznie umożliwiała nam jak najdłuższe przebywanie na drodze, jednak niestety zjechaliśmy do cywilizacji...
Jeszcze tylko pożegnanie z Grześkiem i z Magdą, których Rumunia tak urzekła, że nadal kręcą się tam swoją bordową setką.
To będzie ostatni nocleg na krainie złego (podobno) księcia D.
Księżyc świeci podobno jak Maroku, niezidentyfikowane świerszcze skutecznie utrudniają pożegnanie z Rumunią, a palinca grzeje tak jak ... powinna
Dzień 7
Przyszedł czas wyjazdu ostatecznego
Dziękuję :
Szefowi Związków Zawodowych Pasterzy i Drwali Karpackich z siedzibą w 3* Hotelu Cracii Doamnei
za całokształt
i całej ekipie za fajnie spędzony czas.
Białej 100 (Jacek, Janusz) za opowieści z końca świata
Bordowej 100 (Magda, Grzesiek) za dystans i gustowanie w tych samych trunkach
Grafitowej 80 (Karolina, Kuba) za ratowanie czerwonymi Marlboro podających się za rumuńskich pasterzy, polskich palaczy
Bordowej 70 (Darek, Michał) za spokój, pozytywne emocje i ugruntowanie w decyzji o zakupie J7
Srebrnemu D22 (Igor, Kylon) za j.w. i pozytywne ADHD wraz z wiedzą o torsenach
Granatowemu Y61 (Tomek, Michał) za 50 BECK'Sów i 40 słoików fasolki
Zielonemu Jimnemu (Olaf, Dorota) za krótką niestety obronę dobrego imienia marki Suzuki
Złotemu Y61 (Artur) za to że wytrzymał moje chrapanie
i rozmowy w podróży
To był niezapomniany tydzień.
Fajna grupa ludzi, w fajnym miejscu, w fajnym czasie.
Czy można chcieć czegoś więcej ?
Tak...
Ja bym chciał powtórek
więc do następnego razu...
zdjęcia wkrótce.
. Asfalt leży obecnie po obu stronach przełęczy, a góra jest wyciachana na szerokość dwóch pasów. Ciężarówki kursują w przerażających ilościach, a maszyny Komatsu kopią w głąb ziemi i rzeki 
- wolałem nie próbować 
Trzymajcie 